Al zo’n 25 jaar ben ik verknocht aan de Spaanse Waterhond. In 1998 maakte ik kennis met het ras. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Een zwart teefje Siërra en het zwart bonte reutje Gizmo. broer en zus. Ik vond ze fantastisch. Ik leerde het ras beter kennen, en we hadden inmiddels plannen om met onze perros te gaan fokken. En zo leerde ik op een dag in Groningen mijn ‘eerste perro Antonio‘ kennen. Hij was geboren in 1998, in het tweede nestje dat is geboren in Nederland. Met hem kon ik ‘lezen en schrijven’. We waren twee handen op één buik.
We hadden toen inmiddels meerdere Spaanse Waterhonden, maar Antonio was mijn beste maatje. Ook Dickie, de broer van Antonio was daar aanwezig. In de loop der jaren hadden we daar meer lieve en mooie Spaanse Waterhonden zoals Salsa, Yerba, Bemilena, Lightning, Drago, Azko, Dios, Rasta, Mercedes, Dineke, Wolfje, Brenda, Chica, Roxy, Aquillina en Lasso.
In 2006, na mijn studie, ben ik verhuisd met mijn Spaanse Waterhonden Antonio en zijn broertje Dickie. Nadat Antonio helaas was overleden in 2007, kwam Bemilena in 2010 na een paar jaar terug bij mij en Dickie. Helaas overleed ook Dickie in 2011 en bleef ik even met alleen Bemilena achter. Niet voor lang.
In 2011 heb ik Dito als puppy uit Spanje opgehaald bij zijn fokker. Met hem ben ik begonnen met behendigheid bij de lokale hondenclub. Nadat ook Bemilena helaas was overleden, was jarenlang Dito mijn enige Spaanse Waterhond.
Totdat in 2019 Marquez erbij is gekomen. Een vrolijke snuiter, een stuiterbal. Ook met hem ben ik behendigheid gaan trainen.
Ik moest helaas in 2022 afscheid nemen van Dito, nu alweer meer dan een jaar geleden. Momenteel dus Marquez die ons gezin compleet maakt. En waarmee ik wekelijks lekker ga trainen.
Hieronder staan Dito en Marquez op de foto’s.
