De geschiedenis van de Perro de Agua Español
Omstreeks de 10e en 11e eeuw na Christus voeren Turkse handelaren langs de kusten van de Middellandse zee en handelden met de landen in dit gebied. Deze handelaren gebruikten honden als hulp op de boot en voor de bewaking. Deze honden zijn de voorouders van de huidige Spaanse Waterhond en de hieraan verwante rassen, zoals de Barbet in Frankrijk, de Portugese Waterhond in Portugal en de Lagotto Romagnolo in Italië. In Spanje is en wordt Perro de Agua Español gebruikt als hulp van de vissers, als herdershond bij geiten en varkens en als jachthond op voornamelijk waterwild. Het ras is eeuwenlang gebruikt als werkhond, zonder officiële registratie van de dieren. De meeste exemplaren komen voor in Andalusië in het zuiden van Spanje.
De Spaanse Waterhond werd voor werkdoeleinden vaak van achter geschoren zoals heden ten dage bij de poedel en de Portugese Waterhond gebruikelijk is. Hieronder staan twee schilderijen met daarop honden afgebeeld die erg veel weg hebben van de Spaanse Waterhond. Of ze dit dan ook werkelijk zijn is onduidelijk. Op het bovenste schilderij is dat het meest waarschijnlijk omdat dit van een Spaanse schilder afkomstig is. De poedel op het schilderij van Rembrandt lijkt meer op de Spaanse Waterhond dan de poedel.

